بحث توجه به دوران سالمندی و چگونگی حمایت از سالمندان همواره در هر فرهنگ و تمدنی کم و بیش مد نظر بوده است. در نهایت، بشریت در اقدامی جهانی و در راستای حمایت از حقوق بشر به این مهم پرداخته و در قالب اعلامیه جهانی مفادی را مصوب کرده و آن را به تصویب ملل متمدن رسانده که ایران نیز بخشی از این جامعه جهانی است. در این کتاب با بررسی اجمالی در تطبیق حقوق بشر قشر سالمند ایران با اعلامیه حقوق بشر، علل عدم توفیق در رسیدن به آن اهداف و آرمانها و چگونگی ایجاد شرایط بهتر در فراهم آوردن امکان تحقق و رسیدن به آن اهداف بیان میشود و در این راستا پرسشهای زیر مطرح میگردد:
– آیا علیرغم همه تعهدات و آموزههای دینی و تعهدات حقوقی که در قوانین ایران برای حمایت از سالمندان وجود دارد، حق بشری ذکر شده آنان را – برابر آنچه که در اعلامیه حقوق بشر خصوصا در بند ۱-۲۱-۲۲-۲۵ در بخش بهرهمندی از امکانات اجتماعی و تعهد دولتها و جامعه برای حمایت از این قشر اعلام شده – رعایت میکنیم و اینکه تا کنون چه کردهایم و چه باید کرد؟
– چگونه میتوان ضمن تطبیق حقوق سالمندان در ایران با اعلامیه حقوق بشر (خصوصا موارد ۱-۲۱-۲۲-۲۵ در خصوص ارائه خدمات ضروری و بهحق به سالمندان ايراني و با توجه به فرهنگ متفاوت جهاني) راهکارهای علمی و عملی در بهبود وضعیت سالمندانمان ارائه کرد؟
-جایگاه کشور ایران در رابطه با کنوانسیون جهانی حقوق سالمندان و اعلامیه حقوق بشر درعصر حاضر کجاست؟
پنج فصل این کتاب به قرار ذیل است:
فصل اول: سالمندی و حقوق بشر
فصل دوم: کلیات مربوط به امور سالمندی
فصل سوم: جایگاه حقوق سالمندان در جامعه بینالملل
فصل چهارم: جایگاه حقوق سالمندان در قوانین ایران
فصل پنجم: تحلیل و پیشنهاد
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.