موسی بیدج در مجموعهی “شعرهایی که در کوچه میدوند” شعرهایی با فضاهایی تازه و متفاوت برابر دیدگان مخاطب قرار میدهد. شعرهایی با زبانی ساده که بر سفیدی کاغذ بیقرارند و مانند کودکانی در کوچه میدوند. این کتاب از دستنوشتههای او در سالهای 86 و 87 فراهم آمده و در فروشگاه اینترنتی کتاب خورشیدباران عرضه شده است.
نگاهم میكنى
كبوتر لرزانى
در جغرافياى روحم
شعله میكشد
لبخند میزنى
باران تمام سال
يك جا بر سرم میبارد
حرف میزنى
گردوى بيست سالهام
يك شبه بر میدهد
اما اگر اخم …
ببين!
من سالهاست مردهام
اطلاعيه را
در روزنامهى قرن پيش بخوان!
حبیب عمادپور –
کتاب گرانبهایی بود با اشعار عالی و دل انگیز. کارهای ترجمه استاد بیدج را می شناختم. خوشحالم که اشعار ایشان را توانستم بخوانم.